Ισόβια αγνοούμενος

Μεσα στην αταξια του χωρου, την ανομοιογενεια του χρονου και τους ναρκωτικους ηχους επιχειρεις να τακτοποιησεις τις σκεψεις. Απολαμβανεις τον καφε που κυλαει στο λαρυγγι σου και την καθε ρουφηξια απ'τα παλιοτσιγαρα που πηρες αργα.
Ολες οι αισθησεις λειτουργουν σα χαλασμενες μηχανες που καπνιζουν.
Βουτας μεσα στη ληθη για να βγαλεις καθε λεξη.
Ονειρευεσαι, καπου αναμεσα στη διαρκη κινηση και την απολυτη απραξια του υπνου.
 Ακους, μερικως, λογια, μουσικες, κινησεις.
Σκεφτεσαι ασταματητα και ημιτελως.
Κοιτας επιλεκτικα.
Μιλας, κινησε, δρας μηχανοποιημενα.
Που χαθηκες παλι?