Αιώνιες, ασταμάτητες εμμονές για κλειστά φύλλα ντουλαπών και κενά πάνω απ' τις προτάσεις.
Μέρες γεμάτες ανθρώπους και συζητήσεις που αναρωτιέσαι αν θα χεις την πολυτέλεια να ζείς σε κάμποσο καιρό.
Άγχος αδικαιολόγητο που είσαι βέβαιος οτι θα υπομένεις για μερικά ακόμα χρόνια. Λίγο μετά τ' αγχολυτικά και λίγο πρίν τα τελευταία συμπτώματα κλιμακτηρίου.
Κόμματα ανάμεσα σε δεκάδες λέξεις ή κοφτές προτάσεις, ανάλογα με το βαρομετρικό της ατμόσφαιρας και το πλευρό που σε παράτησε ο Μορφέας το πρώι.
Δεύτερο ενικό γιατί ακόμα δεν είναι σίγουρο αν εγώ είμαι εσύ ή εσύ εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου