κάτι τις

α' ενικό γιατί σήμερα νιώθω εγώ.


Το ξέρα, το ξαναδιάβασα, το ξανασκέφτηκα λιγάκι κι αποφάσισα πως μου κάνει για σήμερα, ας το αραδιάσω. Όλα εμπειρίες είναι.
Έλεγε μετά : δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα, δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο.
Τόση πολλή, όμορφη, σιχαμένη ασφάλεια.


Τελείωσε και το τραγούδι και βαρέθηκα να σκεφτώ άλλο. Φωνές κι από μέσα μ'αποσυντόνισαν. Καιρός για δράστικες κινήσεις.

Κουράστηκα και με κούρασα. Λίγος νεκρός χρόνος.

telemarketing

Τα μικρά γίνονται τεράστια και τούμπαλιν.


Το μέλλον μου βρίσκεται στην εφεύρεση ενός κουμπιού το οποιό ξεδιαλέγει τις σκέψεις. Κρατά, ιεραρχεί, απορρίπτει, βάζει στην αναμονή. Ανώδυνα και γρήγορα. Μεγαλεπίβολο, θεάρεστο έργο!

Numbers

6, 5 λεπτά
3 δόσεις αλκοόλ και ροζ πάνω σε λευκό. Φάτσες οικείες, συζητήσεις ξένες.
Μια βόλτα με το μετρό ή το λεωφορείο αυτό που σκέφτεσαι μ' επιμονή. Χώρις προορισμό. Μονάχα 1 αφετηρία και αλεπάλληλες εικόνες.
6, 6άδες μπλέ θέσεων, παράξενα ντυμένοι τύποι με αποσκεύες και η ασφάλεια της φωτεινής μας σύραγγας.

Μήπως τελικά το εγχείρημα όταν ξεκινά αποδεικνύεται λάθος, παράταιρο, άχρηστο.

Ξανά 5.Αλλόκοτο.
Ο πραγματικός χρόνος κυλά, στους πίνακες όχι.
Καθυστερήσεις, αναχωρήσεις, απώλειες, συναντήσεις.

Πόσα συναισθήματα έχουν κλειστεί μέσα σ' ένα μέσο?
Πόσες αγκαλιές, πόσα φιλιά, πόσα τσιγάρα που δεν καπνίστηκαν?

Λεπτά 3. Προορισμός ένας.
Πόσοι έκλαψαν εκεί που κάθεσαι?
Πόσοι χάρηκαν με μια επιτυχία?
Πόσοι έφτασαν αργά και ιδρωμένοι?
Πόσοι φαντάστηκαν τον εαυτό τους αλλού?
Πόσοι ρεύτηκαν, έκλασαν, ερωτεύτηκαν εδώ?

Λεπτά 0. Εν κινήσει.
Παράξενα βλέμματα, μουγγές συζητήσεις, λουλουδάτα φορέματα, βαμμένα νύχια.
Καταράστηκες ποτέ την μηχανική φωνή που ανακοινώνει τις στάσεις?
Την φαντάστηκες ποτέ γυμνή?

Αν είχες τσιγάρο θα τ' άναβες λες. Σου προσφέρω ένα, άναψε το!
Αμφιβάλλω αν μπορείς.

Η ταχύτητα μειώνεται
Τερματικός. Καληνύχτα.

stand up

Όταν σου φαίνεται πως το σύμπαν γαμιέται, όλα πάνε με την όπισθεν κι εσύ  είσαι σε κώμα, πάτα το off.

 Όταν η μετριότητα σε εξαχνώνει σα να 'σαι δισκίο ναφθαλίνης, όταν νομίζεις οτί έπεσες σε μια λακούβα κάπου στο μεσοδιάστημα σήμερα-αύριο, πάτα το off.

 Όταν οι μουσικές είναι τυχαίες, πλήττεις με τις λέξεις και καπνίζεις πριν από κάθε τηλεφώνημα, πάτα το off.  

Και μόλις το λαμπάκι του stand by σβήσει κι αυτό. Αδειάσε το κεφάλι σου στην ανακύκλωση και μίλα.

Delay

*  η αμαρτία μας: ότι θελήσαμε πολλά, το έγκλημά μας: πράξαμε τόσα λίγα

* ο ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήρι όπου σαπίζουν χιλιάδες ανείπωτα λόγια.


Τ.Λ

περί ερώτων

~ [...] κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον


~ [...] και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν




                                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                                               Τ.Λειβαδίτης

rubik's cube

Solve before you end up being trapped by the colours inside.

space parade

                                                            wash em here

The kidnapper.

muble ρε!

behind closed doors

-Παγιδεύτηκες?
-Μέρες τώρα.
-Δεν μ' είχες δεί?                                                                                            
-Ακόμη προσπαθώ.
-Στο βάθος μετά τους διαδρόμους.Θα την δείς.
-Έξοδος κινδύνου?
-Αυτό δεν θές?
-Αρκεί ως τώρα.Θα μείνω λίγο ακόμα.
-Να περιμένω?
-Αν έχεις μνήμη.
-Εξαρτάται από σένα.Φοβάσαι πάλι?
-Δεν ξέρω.
-Κοίτα με.
-Είναι ανάγκη σήμερα?
-Το κανες ήδη.
-Πρέπει να φύγω.
-Σε περιμένω.
-Προσπαθώ, το ξέρεις.
-Με λησμονείς.
-Θα επιστρέψω.Πρόσεχέ με.

break

Μέσα σ ένα βράδυ τα βλέπεις όλα αλλαγμένα. Εκεί μπροστά σου να διαδραματίζονται όλα όσα υποπτεύθηκες μια στιγμή και ξέχασες την επόμενη.Συζητήσεις παράλληλες και αγωνίες ξένες. Εκείνες τις βραδινές ώρες στρογγυλοκάθομαι σαν θεατής αναπαυτικά και παρακολουθώ την τελευταία πράξη της καθημερινότητας μου. Μια κομμένη σκηνή που αρνήθηκα επαναλλειμένως να δω.
Ποιό πάθος σου μένει να προσπαθήσεις?
Ποιές μέρες να θυμάσαι?
Κάνεις πως ξεχνάς, κλείνεις τις πόρτες και συνεχίζεις την πομπίνα από κει που σταμάτησες για διάλειμμα.
Έχεις άλλη μια ώρα μπροστά σου.Παίξε.

Του δρόμου

-Προσπαθείς να θυμηθείς και να καταγράψεις διαλόγους, που το μόνο που έχει μείνει απ αυτούς πλέον είναι μια απροσδιόριστη ευχαρίστηση.Τους εικονοποίησες απ την στιγμή της γέννησης τους πίσω απο παύλες που τώρα αναπόφευκτα μένουν κενές.Ίσως εν τέλει να 'ναι καλύτερο να μην επιμένεις να αναζωπυρώνεις στη μνήμη ηδονές.Ίσως καλύτερα ν'αδημονείς ,σχεδόν σίγουρος, πως θα ξανάρθουν.Αβίαστα.


-Tέτοιες ώρες όλοι μοιάζουμε να μαστε φτιαγμένοι απ' την ίδια βιβλική λάσπη,γεμάτοι απο τα αιώνια αναπάντητα ερωτήματα.Όλοι ίδιοι κι όλοι προγραμματισμένοι σε διαφορετική ζώνη ώρας.Ασυγχρόνιστοι μα γοητευτικοί.


-Τις μεγάλες ώρες επιστέφεις εδώ και ακουμπάς τις καχεκτικές σου εικόνες και λέξεις ημερών.Και κάθε επόμενο πρωί τις βλέπεις περιττές, ανόητες, κατάπτιστες.Μέχρι τη μέρα που σε κοιτούν τόσο ξεδιάντροπα που βλέπεις στο καθρέφτισμα τους,τον αλαζόνα εαυτό σου να σε περιγελά.Δεν μπορείς πια να τις αρνηθείς, να τις αποποιηθείς.Είναι καιρός γι αναγνώριση και στοργή.Από σένα και για σένα.


-Γέμισες τις παύλες.Ικανοποιημένος απο την αποτυχία σου να θυμηθείς, βάζεις τελεία, κλείνεις τα μάτια και περιμένεις την επαύριο.

Βραδινά αγκαλιάσματα φίλων, εραστών, γονιών.

Σε πλατείες, κρεβάτια, κατώφλια, διαδρόμους.

Όλα τους λυτρωτικά και οικεία.

you shot me down

first day of my June

Αιώνιες, ασταμάτητες εμμονές για κλειστά φύλλα ντουλαπών και κενά πάνω απ' τις προτάσεις.

Μέρες γεμάτες ανθρώπους και συζητήσεις που αναρωτιέσαι αν θα χεις την πολυτέλεια να ζείς σε κάμποσο καιρό.

 Άγχος αδικαιολόγητο που είσαι βέβαιος οτι θα υπομένεις για μερικά ακόμα χρόνια. Λίγο μετά τ' αγχολυτικά και λίγο πρίν τα τελευταία συμπτώματα κλιμακτηρίου.

Κόμματα ανάμεσα σε δεκάδες λέξεις ή κοφτές προτάσεις, ανάλογα με το βαρομετρικό της ατμόσφαιρας και το πλευρό που σε παράτησε ο Μορφέας το πρώι.

Δεύτερο ενικό γιατί ακόμα δεν είναι σίγουρο αν εγώ είμαι εσύ ή εσύ εγώ.

past.present.future

Και όλα πάνε κυκλίκα. Ασταμάτητα κυκλικά.

Let's find a line.  

Είδα έναν άντρα να πέφτει

Είδα έναν άντρα να πέφτει


           όμως δεν πρόλαβα να κάνω ευχή










Γ.Α

Λέξεις λέξεις λέξεις

Λέξεις λέξεις λέξεις

Νύχτωσε πάλι

Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;

Τραγούδησε ο ουρανός το τρυφερό τραγούδι του;

Για ποιον;

Που ήμουν εγώ;

Λέξεις λέξεις λέξεις

Ικέτευες και εκλιπαρούσες για ένα βηματάκι

Την ώρα που χιλιόμετρα μπορούσες να διανύσεις

Γύρω σου οι πάγοι λιώνανε

ποτάμια ορμητικά γεννιόνταν

Και συ σαν βράχος έστεκες κι αφουγκραζόσουν

Λέξεις

Νύχτωσε πάλι

Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;

Γ.Α

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου
Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δε χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι' απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω


Γ.Α

Randomness

Κτίρια συγκεχυμένα, ερώτηματα πολλαπλασιάζοντα, αμφισβήτηση μόνιμη.
Random meetings.
Έρωτες πλασματικοί, σχέσεις θολές, ανολοκλήρωτες.
Θεωρίες ημιτελείς, πράξεις ανώφελες.
Αγγίγματα βιαστικά, φοβισμένα, τυπικά.
Λέξεις αμφίβολες, σιώπες αδήμονες, βλέμματα τυφλά.

Σκέψεις, όνειρα, λογικές, αισθήματα εγκλωβισμένα.
Ανήμποροι να διαβούμε το κατώφλι των φόβων μας.

Ευγενείς γιατί κάποιος μας το πε. Αγενείς γιατί φάνηκε απελευθερώτικο. Φίλοι γιατί συνηθίσαμε. Ερωτευμένοι γιατί πιστέψαμε στη λύτρωση. Αδρανείς γιατί δυσκολευτήκαμε. Κυνικοί γιατί βρήκαμε καταφύγιο. Εκστασιασμένοι γιατί ειδαμε,ακούσαμε,μυρίσαμε, γευτήκαμε. Αριστούχοι γιατί έπρεπε. Περιθωριακοί γιατί δεν έπρεπε. Περιστασιακοί γιατί φοβηθήκαμε.Μόνιμοι γιατί ξεχάσαμε.

Αθώοι γιατί γεννηθήκαμε.

Μα, δεν είναι περίεργο  ένας κυνικός σαν κι εμένα, να βασανίζεται από αισθήματα;  Δεν είναι άδικο;

Une cigarette seule

Φουμάρω σαν τσιμινιέρα. Έτσι νοιώθω ελεύθερος στην κατάκτηση του ιδιωτικού μου καρκίνου.

                                                          όμως...

Η Αθήνα περισσότερο καπνίζει και λιγότερο φιλίεται.

One light burns in a window

A light snow is falling on London
All sign of the living has gone
The train pulls into the stations
And no-one gets off and no-one gets on


Don't hate me
I'm not special like you
I'm tired and I'm so alone
Don't fight me
I know you'll never care
Can I call you on the telephone, now and then?


One light burns in a window
It guides all the shadows below
Inside the ghost of a parting
And no-one is left, just the cigarette smoke

Metulsky Curse Revisited (Long Distance Calling)

Αλληγορίες

Ένας Πυγμαλίωνας
που δεν βρήκε την Αφροδίτη του ποτέ
και μια Γαλάτεια
που έμεινε ξέπνοη.

Παραδοχές & Αρνήσεις

Ρυθμιζεις την αγαπημενη σου γραμματοσειρα,για να νιωθεις μια καποια ικανοποιηση.Παλι ερχεσαι εδω να πεις οσα κατεβαινουν απ το κεφαλι στα χερια σου.Παλι κλεινεσαι.
Ενας ατερμονος κυκλος απογοητευσεων.Αυτο ακριβως ειναι.
Ονειρευεσαι, ελπιζεις, ζεις, αναπνεεις, φανταζεσαι, μιλας, νιωθεις, απογοητευεσαι.Ονειρευεσαι, ελπιζεις,ζεις..
Νομιζες πως πρεπει να σου δωσεις εξηγησεις.Δεν ειναι αναγκη.Οχι σημερα.
Παλι κατι αλλαζει.Μεσα κι εξω.
Θες τις μικρες στιγμες.Αλλωστε αυτες δεν ειναι που αποτελουν την πραγματικοτητα σου?Τι παραπανω απ το απλο να θες?Τιποτα.
Δεν σου λειπουν οι ανουσιες συναναστροφες,ουτε οι ανελπιδοι ερωτες.
Κρατα, σφυξε, αποθηκευσε τις στιγμες.Αρνησου.

Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ

ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ ΛΕΞΕΙΣ ΣΕ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ
ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΜΟΝΟΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΙΔΑ
ΠΩΣ ΠΙΣΩ ΑΠ'ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΕΙΣΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΟ ΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ
ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΩ
ΚΙ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΠΟΥ ΕΥΚΟΛΟ ΔΡΟΜΟ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ
ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΜΕ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΙΕΖΕΙ ΝΑ ΔΕΧΤΩ

ΚΑΘΕ ΦΤΗΝΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ 'ΘΕΛΑ ΝΑ ΖΩ
ΠΑΝΤΑ Σ'ΑΓΓΙΖΩ ΛΙΓΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
ΜΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ

ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΑΠΟΣΤΗΘΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΘΥΜΟ
ΟΣΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΙ ΑΝ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ
ΓΙ'ΑΓΑΠΗ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ

ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΑΠΟΖΗΤΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΣΕ ΜΠΑΡ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΨΑΡΕΥΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΟ
ΞΕΡΕΙΣ, ΕΚΕΙ ΔΕ ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ ΑΞΙΑ
ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΑΠ'ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΓΡΙΟ ΧΟΡΟ

ΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΚΙ ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ ΣΑ ΦΥΛΑΧΤΟ
ΜΕΣΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΛΙΓΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
ΓΙΑΤΙ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ

Ισόβια αγνοούμενος

Μεσα στην αταξια του χωρου, την ανομοιογενεια του χρονου και τους ναρκωτικους ηχους επιχειρεις να τακτοποιησεις τις σκεψεις. Απολαμβανεις τον καφε που κυλαει στο λαρυγγι σου και την καθε ρουφηξια απ'τα παλιοτσιγαρα που πηρες αργα.
Ολες οι αισθησεις λειτουργουν σα χαλασμενες μηχανες που καπνιζουν.
Βουτας μεσα στη ληθη για να βγαλεις καθε λεξη.
Ονειρευεσαι, καπου αναμεσα στη διαρκη κινηση και την απολυτη απραξια του υπνου.
 Ακους, μερικως, λογια, μουσικες, κινησεις.
Σκεφτεσαι ασταματητα και ημιτελως.
Κοιτας επιλεκτικα.
Μιλας, κινησε, δρας μηχανοποιημενα.
Που χαθηκες παλι?

Αργοπεθαινει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.


 Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.


 Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.


Pablo Neruda