One light burns in a window

A light snow is falling on London
All sign of the living has gone
The train pulls into the stations
And no-one gets off and no-one gets on


Don't hate me
I'm not special like you
I'm tired and I'm so alone
Don't fight me
I know you'll never care
Can I call you on the telephone, now and then?


One light burns in a window
It guides all the shadows below
Inside the ghost of a parting
And no-one is left, just the cigarette smoke

Metulsky Curse Revisited (Long Distance Calling)

Αλληγορίες

Ένας Πυγμαλίωνας
που δεν βρήκε την Αφροδίτη του ποτέ
και μια Γαλάτεια
που έμεινε ξέπνοη.

Παραδοχές & Αρνήσεις

Ρυθμιζεις την αγαπημενη σου γραμματοσειρα,για να νιωθεις μια καποια ικανοποιηση.Παλι ερχεσαι εδω να πεις οσα κατεβαινουν απ το κεφαλι στα χερια σου.Παλι κλεινεσαι.
Ενας ατερμονος κυκλος απογοητευσεων.Αυτο ακριβως ειναι.
Ονειρευεσαι, ελπιζεις, ζεις, αναπνεεις, φανταζεσαι, μιλας, νιωθεις, απογοητευεσαι.Ονειρευεσαι, ελπιζεις,ζεις..
Νομιζες πως πρεπει να σου δωσεις εξηγησεις.Δεν ειναι αναγκη.Οχι σημερα.
Παλι κατι αλλαζει.Μεσα κι εξω.
Θες τις μικρες στιγμες.Αλλωστε αυτες δεν ειναι που αποτελουν την πραγματικοτητα σου?Τι παραπανω απ το απλο να θες?Τιποτα.
Δεν σου λειπουν οι ανουσιες συναναστροφες,ουτε οι ανελπιδοι ερωτες.
Κρατα, σφυξε, αποθηκευσε τις στιγμες.Αρνησου.

Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ

ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ ΛΕΞΕΙΣ ΣΕ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ
ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΜΟΝΟΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΙΔΑ
ΠΩΣ ΠΙΣΩ ΑΠ'ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΕΙΣΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΟ ΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ
ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΩ
ΚΙ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΠΟΥ ΕΥΚΟΛΟ ΔΡΟΜΟ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ
ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΜΕ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΙΕΖΕΙ ΝΑ ΔΕΧΤΩ

ΚΑΘΕ ΦΤΗΝΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ 'ΘΕΛΑ ΝΑ ΖΩ
ΠΑΝΤΑ Σ'ΑΓΓΙΖΩ ΛΙΓΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
ΜΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ

ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΑΠΟΣΤΗΘΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΘΥΜΟ
ΟΣΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΙ ΑΝ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ
ΓΙ'ΑΓΑΠΗ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ

ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΑΠΟΖΗΤΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΣΕ ΜΠΑΡ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΨΑΡΕΥΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΟ
ΞΕΡΕΙΣ, ΕΚΕΙ ΔΕ ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ ΑΞΙΑ
ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΑΠ'ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΓΡΙΟ ΧΟΡΟ

ΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΚΙ ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ ΣΑ ΦΥΛΑΧΤΟ
ΜΕΣΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΛΙΓΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
ΓΙΑΤΙ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ
Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ

Ισόβια αγνοούμενος

Μεσα στην αταξια του χωρου, την ανομοιογενεια του χρονου και τους ναρκωτικους ηχους επιχειρεις να τακτοποιησεις τις σκεψεις. Απολαμβανεις τον καφε που κυλαει στο λαρυγγι σου και την καθε ρουφηξια απ'τα παλιοτσιγαρα που πηρες αργα.
Ολες οι αισθησεις λειτουργουν σα χαλασμενες μηχανες που καπνιζουν.
Βουτας μεσα στη ληθη για να βγαλεις καθε λεξη.
Ονειρευεσαι, καπου αναμεσα στη διαρκη κινηση και την απολυτη απραξια του υπνου.
 Ακους, μερικως, λογια, μουσικες, κινησεις.
Σκεφτεσαι ασταματητα και ημιτελως.
Κοιτας επιλεκτικα.
Μιλας, κινησε, δρας μηχανοποιημενα.
Που χαθηκες παλι?

Αργοπεθαινει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.


 Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.


 Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.


Pablo Neruda